1994: Het Verdronken Kasteeltje van Udenhout (de bouw)

Twee leermomenten

Het verhaal zelf wordt tegen onze gewoonte in verteld als een anekdote in een heus toneelstukje. Te lang om het als publiek te kunnen volgen. Nooit meer doen dus. Gelukkig is er genoeg te zien zonder het te hoeven volgen. De enorme bokkenkop die het kasteel vormt, richt zich af en toe met donderend lawaai op om het instorten van het kasteel te verbeelden. In het tweede deel van de wagen kunnen spelers zich lekker extravagant te buiten gaan, van top tot teen gedrenkt in rode en gele klei. Een heerlijk ranzig beeld.
Een poging om binnen in deze wagen een vlammend vuur te verbeelden met lampen en goudpapier loopt op niets uit. Nog een leermoment: tegen de zon kun je het nooit winnen met een paar lampen.
De Bokkenrijder met het gammele bokje tussen zijn benen zullen we later nog vrijwel letterlijk terugzien bij een andere groep